Amerykańska piosenkarka i pianistka, „najpopularniejsza czarna artystka nagrywająca w latach 50.” Wokalistka jazzowa, występowała i nagrywała w wielu stylach, w tym w bluesie, R&B i pop. Znana też jako „Queen of the Blues”.
Urodziła się jako Ruth Lee Jones w Tuscaloosa w Alabamie 29 sierpnia 1924 r. Przeprowadziła się następnie do Chicago. Grała tu na fortepianie w chórze w kościelnym i śpiewała muzykę gospel. W latach 1941–42 zaczęła występować w klubach w Chicago, m.in. w barze Garrick Stage. Tu poznał ją Lionel Hampton już jako Dinah Washington. Wizyta Hampton'a zaowocowała wieloletnią współpracą. W wytwórni Keynote nagrała kilka płyt. Pozostała w zespole Hamptona do 1946 r. Jej pierwsza płyta solowa dla Mercury Records była hitem, rozpoczynającym długą serię sukcesów. W latach 1948-1955 miała 27 najlepszych przebojów R&B, co czyniło ją jedną z najpopularniejszych i odnoszących największe sukcesy wokalistek tego okresu. Nagrywała z wieloma czołowymi muzykami jazzowymi,m.in. z Cliffordem Brownem, Clarkiem Terry, Cannonball Adderleyem i Benem Websterem. Występowała na Newport Jazz Festival (1955–59), Randalls Island Jazz Festival w Nowym Jorku (1959), International Jazz Festival w Waszyngtonie (1962), w Birdland (1958, 1961–62) oraz u boku Count Basie'go i Duke'a Ellingtona (1963). Wczesnym rankiem 14 grudnia 1963 r. siódmy mąż Waszyngton, znalazł ją martwą. Sekcja zwłok wykazała śmiertelne połączenie sekobarbitalu i amobarbitalu. Została pochowana na cmentarzu Burr Oak w Alsip, Illinois. Nagrała 26 albumów. W 1993 r. została wprowadzona do "Rock and Roll Hall of Fame".
Urodziła się jako Ruth Lee Jones w Tuscaloosa w Alabamie 29 sierpnia 1924 r. Przeprowadziła się następnie do Chicago. Grała tu na fortepianie w chórze w kościelnym i śpiewała muzykę gospel. W latach 1941–42 zaczęła występować w klubach w Chicago, m.in. w barze Garrick Stage. Tu poznał ją Lionel Hampton już jako Dinah Washington. Wizyta Hampton'a zaowocowała wieloletnią współpracą. W wytwórni Keynote nagrała kilka płyt. Pozostała w zespole Hamptona do 1946 r. Jej pierwsza płyta solowa dla Mercury Records była hitem, rozpoczynającym długą serię sukcesów. W latach 1948-1955 miała 27 najlepszych przebojów R&B, co czyniło ją jedną z najpopularniejszych i odnoszących największe sukcesy wokalistek tego okresu. Nagrywała z wieloma czołowymi muzykami jazzowymi,m.in. z Cliffordem Brownem, Clarkiem Terry, Cannonball Adderleyem i Benem Websterem. Występowała na Newport Jazz Festival (1955–59), Randalls Island Jazz Festival w Nowym Jorku (1959), International Jazz Festival w Waszyngtonie (1962), w Birdland (1958, 1961–62) oraz u boku Count Basie'go i Duke'a Ellingtona (1963). Wczesnym rankiem 14 grudnia 1963 r. siódmy mąż Waszyngton, znalazł ją martwą. Sekcja zwłok wykazała śmiertelne połączenie sekobarbitalu i amobarbitalu. Została pochowana na cmentarzu Burr Oak w Alsip, Illinois. Nagrała 26 albumów. W 1993 r. została wprowadzona do "Rock and Roll Hall of Fame".
"All of Me" skomponowali i napisali słowa Gerald Marks i Seymour Simons w 1931 r. Prezentowany wystep został nagrany na Newport Jazz Festival 6 lipca 1958 r. Dinah towarzyszą: Blue Mitchell - tr, Melba Liston - tb, Urbie Green - tb, Sahib Shihab - bars, Harold Ousley - ts, Terry Gibbs - vib, Don Elliott - vib, mello, Wynton Kelly - p, Paul West - b, Max Roach - dr.
Komentarze
Prześlij komentarz